Obraz "Stańczyk"

Obraz Jana Matejki - Stańczyk (Stańczyk w czasie balu na dworze królowej Bony gdy wieść przychodzi o utracie Smoleńska).
Czas powstania obrazu: 1862
Typ obrazu: Olej na płótnie
Rozmiar obrazu: 120 × 88 cm
Miejsce przechowywania obrazu: Muzeum Narodowe w Warszawie

1. Kliknij w obraz aby powiększyć.
2. Zapisz obraz na dysku.
3. Dodaj obraz do programu Foto Obrazy
4. Zamów reprodukcje obrazu Jana Matejki - Stańczyk


Stańczyk (obraz Jana Matejki)

Stańczyk (Stańczyk w czasie balu na dworze królowej Bony wobec straconego Smoleńska) to obraz Jana Matejki z 1862 roku. Dzięki niemu 24-letni Matejko zdobył rozgłos i uznanie.

Ciekawostki

Na obrazie, na stole leży list z datą 1514 r. donoszący o utracie Smoleńska przez Rzeczpospolitą. Smoleńsk został odbity Polsce, przez Rosję. Twarz błazna to autoportret samego Matejki. Stańczyka Matejko przedstawił jeszcze kilkakrotnie w swojej twórczości m.in. w obrazach "Hołd pruski" i "Zawieszenie dzwonu Zygmunta" i na wszystkich tych obrazach, konsekwentnie twarz Stańczyka to autoportret artysty. Obraz "Stańczyk" został w 1944 r wywieziony do ZSRR i odzyskany przez Polskę dopiero w 1956 r. Na pierwszym planie dzieła znajduje się Stańczyk. Widać, że nad czymś rozmyśla. Z dawnego tytułu brzmiącego „Stańczyk w czasie balu na dworze królowej Bony wobec straconego Smoleńska” możemy się domyślać, iż Stańczyk myśli o przyszłości Polski.

Opis obrazu

Postać jest bardzo dobrze oświetlona. Znajduje się ona z dala od zgiełku zabawy toczącej się w królewskich komnatach. Twarz błazna to autoportret autora (Jana Matejki). Maluje się na niej niepokój, jakby Stańczyk przewidywał co stanie się z jego Ojczyzną. Jego splecione ręce wyrażają dezaprobatę dla działalności władców. Za oknem widać wieżę oraz kometę, która symbolizuje zniszczenie Polski. Kontrastem, a zarazem tłem ubrania, koloru gorącej czerwieni błazna są ściany pałacu zdobione tkaninami. W tym przypadku są to odcienie ciemnej zieleni. Drugi plan to społeczność dworska zgromadzona na balu. Wnikliwy obserwator może dojrzeć szczęśliwe miny gości. Obraz malowany w wąskiej, ściemnionej gamie barwnej z której odznacza się gorąca czerwień, ogólnie są to ugry, wszelkiego rodzaju brązy, ciemne zielenie oraz głównie czernie. Kompozycja na obrazie jest statyczna, postać błazna zdaje się nie poruszać, trwa w smutku i melancholii, permanentnym zamyśle. Efekt ciągłości czasowej autor uzyskał dzięki wprowadzeniu do obrazu cześć zabawy balowej.